Miał być blog hobbystyczny ;-)

To miał być blog hobbystyczny, ale nie mogę się powstrzymać przed pokazywaniem innych rzeczy :P

Elka na procesji Bożego Ciała, może się moja nastolatka nie obrazi, jak ją tu pokażę? Na wszelki wypadek jej nie powiem.

 Jedyna prawdziwa w naszym domu kibicka, meczy co prawda intensywnie nie ogląda, ale za to ma 2 tematyczne koszulki, kupione za własne kieszonkowe:

Trzymajcie kciuki, dziewczyny biorą jutro udział w dziecięcym maratonie rowerowym :-)

Emilka będzie miała utrudnione zadanie, dzisiaj przesiadła się na nowe szkła. 

Miałam nadzieję, że po roku noszenia okularków nastąpi poprawa, niestety poprawy brak a ze względu na inne niepożądane okoliczności, musieliśmy jej zmienić szkła na jeszcze mocniejsze. Właśnie przyzwyczaja się do +5 rok temu miała +4 - oby to nie była prawidłowość i za rok nie było +6 (tfu, tfu).

A żeby nie było zupełnie niehobbystycznie to wrzucam zdjęcia brązowych sutaszowych kolczyków, spontanicznie wykonanych i bez żadnego projektu, poszłam na żywioł i jakieś takie dziwne mi wyszły ;-) 

Lenistwo świąteczne

Czas dziś bardzo leniwie płynął. Robótek nie tknęłam, za to wyżywałam się trochę fotograficznie.
Na początek na procesji, na którą moja młodsza córka nie mogła się doczekać.
A po południu na ogrodzie. Efekty poniżej.

Boże Ciało w skrócie telegraficznym:

Ostatnie przymiarki do sypania:

Sypanie:

 Uzupełnianie kalorii po sypaniu:

 Uzupełnianie płynów:

 Zasłużony odpoczynek:

Robota idzie do przodu

Chodzi oczywiście o bransoletkę, którą postanowiłam zrobić.
Męczę się nad nią już 4 dzień... głównie z braku czasu a częściowo dlatego, że ciągle mam małego pomocnika kręcącego się obok.
Przy dobrych wiatrach do końca tygodnia może uda mi się skończyć.
Nie mam pojęcia jak inne dziewczyny 'robiące' w sutaszu tyle pięknych dzieł tworzą... chyba mają jakąś dłuższą dobę ;-)

Niebieskie, chabrowe...

Raz robiłam kolczyki na zamówienie siostry.
Wymagań nie miała zbyt dużych a w zasadzie podobne do mojej córki. Interesował ją tylko kolor (na szczęście nie różowy ;-). Miały bić niebieskie. Daje to duże  możliwości więc nie mogłam się zdecydować, co jej się spodoba i zrobiłam 3 pary :-)
Tym, które wybrała nie zrobiłam niestety zdjęcia, ale pozostałe dwie mam w domu:

Widzę coraz więcej niedociągnięć w tych pracach i staram się je poprawiać. Na pierwszy ogień poszły żyłki, nie mogą być tak widoczne :/

Te drugie wyszły mi dosyć nierówne, jeden większy od drugiego. Na uszach to się nie rzuca w oczy, ale mnie osobiście denerwuje więc staram się więcej tego błędu nie popełniać i na bieżąco korygować, jeśli coś nie wychodzi. A zapomniałabym dodać, że te drugie kolczyki zrobiłam wzorując się na kolczykach z blogu Sutasz Anny - trochę mnie skręca z zazdrości jak oglądam cuda wychodzące spod jej palców, czy kiedyś będę potrafiła takie cuda robić?

Ambitnie

Zabrałam się 2 dni temu za pierwszą bransoletkę. Może niedługo pokażę efekty.
Dzisiaj znów jedne z pierwszych kolczyków. Widać już, że lubię pomarańczowy i fiolet?

Podsumowałam sobie dzisiaj swoją radosną twórczość, przeglądnęłam wyroby które mam w domu i jestem rozczarowana. Bardzo lubię dłubać przy sutaszu, staram się robić wszystko starannie a nie widzę postępów, Ciągle sznurki nie wychodzą tak prosto jako powinny, żyłka się plącze a robota idzie bardzo powoli. 

Moja 5 letnia córka robi większe postępy, dziś zrobiła mi parę kolczyków (nie z sutaszu, igły jej jeszcze nie daję do ręki). Obserwowałam ją ze zdumieniem,  oglądnęła jakie mam koraliki, narysowała sobie projekt i do końca się go trzymała! Oczywiście pomogłam jej z drucikami, ale projekt i nawlekanie było całkowicie jej a moje delikatne sugestie odnośnie projektu zostały zupełnie zignorowane :-). Jeśli odziedziczyła zdolności manualne po mojej teściowej, to jestem pewna, że niedługo piękne rzeczy będą spod jej palców wychodzić.